Rabu, 06 Juli 2011

Pada zaman dahulu di Amuntai ada seorang
yang saktimandraguna yang bernama
Sulaiman , beliau diberi gelar Datu Burung.
Datu artinya tetua masyarakat yang
mempunyai kesaktian tinggi.Burung sejenis
unggas.Beliau diberi gelar Datu Burung karena beliau mampu duduk di atas daun
pisang dan daun pisang itu tidak patah. Datu
Burung sebenarnya bukan asli orang
Amuntai, tetapi asli penduduk Martapura. Pada abad ke-18 suami istri – utuh dan aluh
– pergi Martapura untuk bertandang ke
tempat keluarga dengan menggunakan
perahu (jukung besar). Ketika mau pulang
atau meninggalkan Martapura ternyata ada
seorang bayi di dalam perahunya itu. Setelah diumumkan kepada penduduk Martapura
bahwa yang memiliki anak yang ada di
dalam perahunya mohon diambil.Mendengar
pengumuman itu orang pun berduyun-
duyun mendatangi perahu ma aluh. Ternyata
tidak ada yang kenal dengan bayi itu. Karena itu, bayi itupun dibawa ke Amuntai. Bayi itu ternyata bukan bayi biasa. Dia mempunyai keistimewaan.Antara lain , tidak mau menyusu, hanya mau minum air putih saja. Bila sampai waktu salat dia terbangun dari tidurnya, jika jaga, dia menangis. Bila tiba bulan puasa tidak mau minum pada siang hari selama bulan puasa itu. Semakin lama semakin besar anak itu , semakin terlihat kesaktian dan kekuatannya : Suatu hari sampai kabar ke telinga beliau bahwa Belanda mau menyerang kota Amuntai.Penyerangan Belanda dilakukan lewat Sungai Negara dengan menggunakan kapal laut. “Datu ! Belanda mau menyerang kampung
kita, mereka sedang dalam perjalanan
menuju ke sini” kata salah seorang warga
kampung melapor. “Tenang, mereka takkan sampai ke sini” sahut Datu Sulaiman. “Mereka sudah dekat Datu, mari kita siapkan segalanya” kata sang pelapor. “Baik, panggil semua kawan-kawan, kumpulkan semua disini” kata Datu. Setelah semua kawan-kawan pejuang berkumpul, beliau mengajak mereka ke tepi sungai Negara. Beliau mencari tali, lalu dibentangkan melintang ke seberang sungai. “Untuk apa tali itu dibentangkan Datu?” Tanya salah seorang yang hadir. “Untuk menghalangi kedatangan Belanda ke daerah kita ini” sahut beliau. Benar saja, ketika Belanda mendekati kota Amuntai, mereka lihat sungai yang mereka arungi buntu akhirnya merekapun berbalik arah, tidak jadi menyerang kota Amuntai dan
sekitarnya. Apabila beliau ingin makan ikan, ikan yang sedang berkeliaran bebas di sungai beliau ambil begitu saja, tanpa menggunakan alat yang lazimnya dipakai orang. Bila beliau ingin mengurung (menangkap) ikan yang berkeliaran di sungai, beliau pancangkan empat buah bilah atau tongkat berbentuk segi empat, maka ikan yang berada diantara keempat bilah itu tidak bisa bebas atau terlepas. Suatu hari beliau menanam pohon kutapi di depan rumah. Kepada keluarganya beliau mengatakan dan berpesan agar pohon kutapi
ini dipelihara karena kalau kutapi ini pohonnya besar seperti pohon kapuk, berarti ajal beliau sudah tiba. Ternyata benar, setelah pohon kutapi itu besar, beliau pun meninggal dunia. Sebelum meninggal dunia beliau sempat berwasiat, yaitu agar dimakamkan di kampung Padang Basar, tetapi ketika beliau meninggal dunia, pemerintah setempat menguburkannya di Kampung Pakacangan. Karena tidak sesuai dengan wasiat, maka pada malamnya salah seorang keluarganya bermimpi bahwa Datu Sulaiman kembali berkubur ke tempat yang telah diwasiatkan yaitu Kampung Padang Basar. Mimpi tersebut pada siangnya diceritakan kepada keluarga lainnya, lalu mereka bongkar kubur di Kampung Pakacangan, aneh mayatnya benar-benar tidak ada di dalam kubur tersebut, dan mereka hanya menemukan buluh barencong. Sedangkan di Kampung Padang Basar muncul sebuah onggokan tanah, dan onggokan tanah itulah yang diyakini oleh masyarakat sekitar adalah sebagai kubur sang Datu dan kubur itulah yang sampai sekarang banyak diziarahi orang.

Senin, 04 Juli 2011

Rusak sakalasan

Kada lawas imbah baridarnya
pilim-pilim purnu nang gigir
dipandirakan di tipi, di SMA
Sambang Lihum kakanakannya
pina malain-lain kalakuan.
Pukuknya bila takumpulan pasti kada jauh pamandiran
pada nang carubu tu. Rupanya
pilim tu baidar juwa di
sakulahan. Siapa lagi mun kada
Utuh Kumandrah nang tukang
idar. Nang rusaknya lagi di padang babinian, pukuknya
antara sarik wan kagum wan
artis idulanya. Rancak juwa
babinian ne katahuan mahayal
rahatan balajar di kalas. Takisah hari itu palajaran
biulugi nang diajari Guru Apur.
Guru Apur ne urangnya anum,
tapi hanyar saminggu kawin.
Imbah masuk ka dalam kalas,
lalu Guru Apur ne betakun wan murid-muridnya. “Nah anak-
anak, kira-kira bagian tubuh
mana yang dalam keadaan
terkena rangsangan akan
otomatis membesar, bahkan
hingga 10 kali lipat?” Gigir kalas, apalagi padang
babinian. “Aaaaah bapak,
joroknya pang tatakunan!”
ujar Aluh Dangkik nang
langsung manjawab imbah
tatakunan tadi kaluar. Mandangar sasahutan Aluh
Dangkik Guru Apur diam haja
sambil manahani kurihing,
“Ada lagi nang handak
bapandir?” jar Guru Apur
pulang. “Enggih…. bapak jorok
banar!” jar si Enor pulang
matan balakang baucap. “Nah am, kaeni haja, siapa
nang satuju mun bapak
jorok?” takun guru Apur
nang langsung dikuriaki
kakanakan,
“Huuuuuuuuuuuuuuuuu….!” Sunyaan kakanakan babinian
maangkat tangan. “Nah, kanapa maka
babiniannya haja nang
meangkat tangan, mana
lakiannya?” jar Guru Apur. “Kami paham haja Pa ae,”
jar Utuh Ujai manyahuti mulai
balakang. “Paham napa, Jai?” “Pian hanyar kawin pang,
supan mun ulun
manyambat,” jar Utuh Ujai
kukurihing. Malihat kalakuan kakanakan
kaetu wan jawapan nang pina
maaneh, jadi tapaksa guru
Apur banahap manjalasakan.
“Kaeni, buhan kam ne talalu
tinggi antena, jadi bapa bingung, kanapa samingguan
ne pamandiran bagian kam
pina caramaian wan carubu
banar? Dangarakan baik-baik.
Partama, bearti bagian kam
malam tadi kada balajar sama sakali. Organ tubuh nang bapa
takuni tadi adalah PUPIL MATA
nang bisa baganal bila
langsung takana rangsangan
barupa surutan sinar. Makanya
mata bagian bisa riplik manutup saurangan bila
takana sinar atawa banda
lain.” “Huuuuuuuuuuuuuuuuuu…..!!
jar kakanakan pulang. “Nang kadua, khusus
babiniannya kanapa maangkat
tangan samuanya, baarti
pikirannya carubu sunyaan
atawa siap handak kawinan.
Nah, nang katiga, ngini nang paling panting. Jaka organ
tubuh nang sasuai wan
bayangan ikam tadi penis,
parcayalah: kada pacangan
nyaman mun buhan kam
kawin kaina. Bayangkan 10 kali lipat baganalnya, bisa-bisa
sarak samalaman ja.” “Huuuuuuuuuuuuuu……!!!”
jar kakanakan lakiannya riuh
manawakan babiniannya.

GARA GARA JUDI

Ada kisah di Kampung Jingah
Rabit. Ada kananakan nang
bangaran Anang Pilanduk.
Urangnya ni katuju banar
bajudi wan bamabuk-
mabukan. Jaka pang manang bila bajudi, kalah tarus sampai
tasanda-sanda baju salawar.
Suah bulik ka rumah
basimpakan haja lagi saking
gilanya wan judi. Hari itu Anang Pilanduk
kabalujuran manang, uma ae
himung banar inya. Lalu
ditukarakan ka gajah
(minuman). Jadi rahatan
handak bulik ka rumah, Anang Pilanduk ne liwar mabuknya.
Saking mabuknya, kada
bajalan lagi buliknya, tapi
batingkaung. Di tangah jalan
batamuan wan Utuh
Kalimbuay di ril karita api bakas jaman bahari. “Napa ikam batingkaung
Nang?” jar Utuh bingung.
“Mabuk banar saku nih?” “Sapa nang mabuk, Tuh?”
jar Anang. “Unda ni handak
maambil kalayangan, tapi
tangganya panjang banar,
mulai tadi kada sampai-sampai
haja Unda.” “Dasar kada waras saikung
nih,” jar Utuh sambil bajauh. (Tatawa hulu nah, kisahnya
balum habis lagi, admin) Jadi singkat kisah, Anang ne
handak main judi pulang, tapi
inya kada baduit, habis
ditukarakannya kaminuman
sumalam. Apa-apa hudah
habis tasanda, bingung ae Anang ne mamikirakan sambil
tasandar di puhun nangka. Lalu timbul pikiran
manyuntan. Jadi pas tangah
malam, Anang ne mulai
beraksi. Lalu masuk ae inya ka
lalungkang rumah urang. Pas
nang dimasuki ne kamar puang, kadada urangnya,
dapat amas inya di situ. Bangaran si inya balum puas,
balalu masuk pulang ka kamar
nang sabuting, pas rahatan
kusung jua. Dapat duit tam
sakabat inya. Tapi tatap kada handak bulik
jua lagi, sualnya handak
malihati kamar nang ka-3,
dalam hatinya, “Nyata dah
banyak lagi isinya.” Rahatan asik balilihat, pas
kabalujuran mati lampu. Jadi
bagamat ae inya mambuka
lawa kamar. Sakalinya
dilihatnya ada umbayang
bibinian nang pina bagus atawa mungkal jar urang tu. Kada pina panjang pikir lagi,
langsung dirungkup atawa
dilukupi si Anang ae
umbayang tadi. Nang kaya
cacing, guliatan badudua. Kada
lawas, kira-kira 10 manitan banyala lampu. Takajut Anang
malihat bibinian tadi. Lalu baucapai bibinian ne,
“Lagiiiiii Cuuuuuuuu!!” Langsung habang muha
Anang, dapatnya nini-nini tuha
sakalinya. Bukah kada karuan
tampuh si Anang ne, sampai
bungkas tawing rumah
dirumpaknya.

Apam Kandal

Dua tahun nang lalu aku tulak ka Barabai
bajalanan ka wadah kawan.Sabalum bulik
aku singgah di urang bajual apam. Urang
Banjar samunyaan tahu bahawa apam
Barabai naitu tipis, manis, dan enak kalu
dimakan. Karana rasa ingin tahu mangapa apam Barabai naitu dibuat/diulah tipis kada
kaya apam daerah lain.Aku pun batakun
lawan nang bajual apam naitu. Tabaraungan
nang bajual apam naitu bibinian, lamak
mungkal awal, bungas lagi putih awaknya.
“ Kanapa apam Barabai naini tipis ? “ ujarku batakun.
“ Amun handak apam kandal nang di
rumah , “ ujar nang bajual manyahuti.
“ Apam di rumah siapa,” ujarku ma-anyaki
“ Nang di rumah situ pang,”
“ Kalu ai apa ampun situ,” ujarku balantih pandir. Tiwas dimulai pandir manyarimpit-
nyarimpit. “ Apam nang di rumah tu rancak
dah marasai.Handak marasai apam Barabai
pulang,” ujarku manambahi pandir.
Tabaraungan urang pina sunyi. Kami hanya
badudua-an. Ai liih, napa tii bakalan tarjadi. “ Maksud hampian ?” ujar nang bajual
manakuni.
“Apam Barabai nang tipis haja,”sahutku.
“ Kada apam nang kandalkah, aku ni lawas
dah balu,” ujar manyahuti.
Hi, angin sigar batiup. Ih, imanku diuji. Untung nang ditawari naini urang nang kada
liur baungan. Jaka liur baungan kayapakah
akhir caritanya.
“ Aku handak apam nang tipis haja gasan
sangu bulik,” ujarku.
“ Ka mana pian bulik ?” “ Ka Amuntai Luh-ai ?”
Lalu nang bajual apam naitu maunjuki aku
apam tiga bungkus.Gratis.
“ Kaina amun ka Barabai singgah ka
rumah,” ujarnya tanpa mambari alamat.
“ Insya Allah.” Sahutku lalu barangkat maninggalakan si penjual apam itu.
“ Kaya apa handak ba-ilang di alamat
rumahnya haja kada tahu.”, ujarku
manggarunum.
Sampai wayahini aku masih tangiang ucapan
Si Panjual apam naitu. Apam nang kandal, apam nang di rumah.

Cahaya

Janganlah dirimu kau jadikan sebagai lilin yang menyala… Tapi Cuma sebentar saja… Tapi akhirnya akan padam Jadikan lah dirimu sebagai bintang-bintang diatas sana… Yang selalu bersinar tuk selamanya.. Walaupun siang dia tenggelam tak ada cahaya.. Namun dibalik itu dia tetap bersinar manakala, seperti malam hari Menyinari bumi… Aku ingin dirimu seperti dia yang selalu bersinar menerangi hati ini… Di dalam kegelapan … Disini aku berharap moga- moga kau bisa seperti bintang Yang selalu menerangi hati ini…

Baisukan di kuta bungas

Baisukan … Burung-burung kada lagi
babisik nang kaya duhulu Nang tarabang bahinggap
kadahan jambu habang nang
bakambang Mahisap madu Baisukan … Kartak-kartak kada lagi
malihatakan wan buncu Nang tahalang wan kambang-
kambang nang babau Bau nang dipingir kartak kada
mungkin bau kambang malati Mungkin jua bau kambang api Di kartak kuta nang bungas
wan jua langkar nang sagin
manuha Baisukan … Ambun nang masih himung
managuri pucuk kambang-
kambang di buncu kartak Di paraknya babinian nang
parak manuha nang mambawa
gintingan wan gendongan Nang handak mamitah
satangkai kambang nang
babau Kambang nang babau
manjauh, padih rasa hati ku
nang didalam dada Kambang
nang kada malarak wan jua
nang babau asap manusuk
hidung Baisukan … Asap nang baubah wan kabus
bagabung manggalung,
malaut kabut manutupi kuta Kuta bungas meranggas
kamarau malanda Di baisukan
… Nang manjadi sanja nang kaya
bulan purnama

TANGIS DITANGAH HARITANGIS DITANGAH HARI

Jauh antaranya dihujung panglihatan mata talihat
dua pasang burung kutilang rahat baduaan
bakapungan lawan pasangannya sakali-kali
hinggap dicabang puhun kasturi karing , tarabang
pindah hinggap kaujung daun-daun nang tajantur
uleh baratnya awak kadua burung ngitu. Lawas jua mata lalaki nang duduk dipunduk
bahatap halalang karing kada sing kidipan malihat
sapasang burung nang rahat bagayaan mamadu
kasih .sambil bapikir wan malayangakan hayal
jauh ka kisah awak saurang nang kada kawa
dihilangkan matan dalam kapala lalaki ngitu. Kalihatan muha lalaki ngitu mudil marung sadih
mangingat kisah dahulu rahat masih baikatan janji
lawan gadis nang disayang wan dipujanya .” jaka
kam masih disini mungkin aku kada sasadih ini ,
mungkin kita masih bisa maniru kalakuan burung
kutilang ngitu biar kita kada bisa tarabang kaya buhannya” dalam hati lalaki itu bapandir asa
sadih banar maingat pujaan hatinya nang sudah
lawas maninggalkan iya saurangan bakawan
bayangan wan sepinya hari-harinya. Dalam lamunannya Burhan taingat kisah dahulu
waktu masih bahubungan lawan Erni sakitar
satahun nang lalu. Erni gadis nang mambawa
sabalah hatinya tulak pindah kakuta maumpati
urang tuhanya nang pagawai nagri dibagian
pamarintahan kuta, jauh pada kampung kadiaman asal.masih taingat pandiran Erni waktu
panghabisan batamuan waktu handak tulak.
“ kak,...mungkin hari ini pahabisan kita
baduaan,isuk ulun sakaluarga handak pindah
kadiaman jauh kakuta,abah dipindah bagawinya,
kada lagi di kacamatan ngini.ulun maminta kakak basabarlah,........sabujurnya ulun barat banar
maninggalakan kakak di kampung ngini ,talalu
banyak kisah manis kita nang sudah kita ulah
disini ,jaka kawa ulun handakai batinggal di
kampung ini , tapi kayapa disini jua kami kadada
dangsanak atawa kaluarga lain.” Ucapan Erni diragapan dada Burhan , ngitu nang masih barikit
di dalam pikiran Burhan waktu ngitu.itih mata
kaduanya baadu hibak dandaman.
Burhan tadiam kadada sepanggal pandir nang
kawa dikaluarkannya waktu itu ,hatinya kaya di
hiris-hiris mandangar pamandiran Erni ngitu.di ikupnya binian nang jadi kaandakan hatinya itu
pisit-pisit mudil kada handak malapas lagi , mudil
kada rela lawan parpisahan sakali ini .
“ kakak ngarti , ading tulak maumpati kuwitan
itu kada kahandak saurang , kakak bausaha
marelaakan katulakan ading kasana isuk , biar sabujurnya rasa barat banar hati kakak maucapkan
ini,mudahan ading kada talalu lawas kawa
mambuang ingatan lawan kakak disini “ ucapan
Burhan nang ini kaluar kada nang sabujurnya
kaluar matan hatinya . kada tarasa jua lilih banyu
mata kaduanya tangah ari ngitu. Lawas jua kaduanya tadiam tabawa parasaan
sasaikung nang kada kakaruan.
“ Burhan,....! “ ada suara mangajutakan
lamunan lalaki umur sakitar 20 tahunan itu,
Dikulihnya matan mana datangnya suara ngitu
sambil menggusuk mata nang pina handak tatangis mangingat kisah hidupnya. Burhan badiri menuntii suara kiyauan mamanya
matan jauh maninggalakan bakas
kadudukannya ,bakas wadahnya pahabisan
batamuan ,bapandir lawan pujaan hati ,bakas
wadah baduaan batangisan tangah hari satahun
lalu .....

Baganal Awak

baisukan pina manggasing di parumahan
babukahan kahulu kahilir wan kakawanan
kada ma'asi pandiran urang tuha
tahu tahu bulik awak pina lingsak imbah tajuramba
imbah ba ajakan lawan kakawanan
di hukum akan oleh nang pina taganal ganal sudah awak damini
siang manggantang maulah awak pina babau
paluh titikan imbah mahangkut banih matan pahumaan
betangkal awak imbah manungkih galah
bahirang awak marga bajamur haja gawian
digawi barataan gasan maisi padaringan hari sudah kamarian
sadang suadah badudukan dipelataran
manginum napa haja nang di hadapan
mangutil tunggal dikitan wadai kalamben
mahadang hari kadap
pas mata kada kawa lagi manjanak ================================================== pagi hari asik bermain didepan rumah
berlarian dengan kaki mungil dengan teman sejawat
tak lagi di hiraukan tutur nasehat orang tua
begitu pulang badan penuh luka setelah terjatuh
setelah bermain dengan pertemanan
di permainakan oleh yang lebih besar badan sudah mulai membesar
siang yang terik membuat badan mulai beraroma
titik keringat setelah mengangkat gabah dari sawah
badan penuh otot setelah membelah kayu
badan mulai menghitam setelah berjemur
apapun dikerjakan untuk sesuap nasi hari sudah petang
sudah waktunya duduk santai dedepan teras
meminum apa pun yang telah disajikan
sedikit demi sedikit melahap kue bolu
menanti malam tiba
waktu mata tak lagi bisa melihat

Anak Kambar

Ada 4 calun abah (Julak Ijak,
Amang Ayat, Amang Adum,
lawan Amang Kinoy) lagi
manunggui bini masing-
masing nang handak baranak
di ruang barsalin Rumah sakit. Lalu keluar suster mambari
salamat lawan Julak Ijak,
“Selamat, anak Bapak
kembar!” Dijawab oleh si Julak, “Oh,
kabalujuran unda bagawi di PT
Kacana Dua Kelinci!” Imbahtu lawan Amang Ayat,
“Selamat !!! Anak Bapak
kembar 3!” “Oh kada heran unda, unda
bagawi di PT.Tiga Roda!” Lawan Amang Adum pulang,
“Slamat!!! Anak Bapak
kembar 7!” “Alhamdulillah, Wah, nintu
pasti berkahnya unda bagawi
di PT. Bintang Toedjoeh!” Baluman diucapkan salamat,
Amang Kinoy rabah bakajut,
pingsan, kada kawa
mambayang akan jumlah
anaknya, sualnya Amang ne
anggota DENSUS 88.

Minggu, 03 Juli 2011

sikat gigi

Busu wan Acil Atul ngini
pangantin hanyar, buhannya
sudah manjalani malam
partama. Pas malam
kaduanya, bakajutan Acil Atul
sakit gigi rahatan tangah malam, wan manggaraung
manangis, “Saaaakiiit,
sssssaakiit Kanda’ae!” Lalu laki sidin mamadahi nang
bini, “Jangan nangis
Dinda’ae, kena kadangaran
abah labar am mun sidin
bangun!” (Pas jua kamar
mintuha di higa). Sakalinya Acil Atul ni
batambah nyaring manangis,
dipadahi Busu pulang,
“Sudah gen Dinda’ae,
jangan tapi hamuk kakaya
ngitu manangis, tahani haja dahulu, isuk hanyar dicabut!” Mandangar pina galu di kamar
subalah, tabangun nang
mintuha, kada banyak pikir
lagi sidin langsung ha
maninjak lawang kamar Busu
wan Acil Atul wan bakuciak ha pulang sidin, sampai takajut
Busu wan Acil Atul
mandangarnya. “Mati anak unda mun nyawa
hanyar isuk mancabutnya,
cabut kada wahini, mun kada
unda bunuh nyawa!” Sindam Busu mandangar ujar
mintuha kaya itu tadi sambil
manggatar Busu kada wani
kaluar pada kalambu. Asa
panasaran nang mintuha
langsung manyingkai ka kalambu Busu wan Acil Atul.
Takajut nang mintuha malihat
Acil Atul baduduk sambil
manjapai ka pipi wan Busu
umpat jua maurut kapala nang
bini, sambil supan mintuha batakun wan buhannya badua. “Napa nang handak dicabut
isuk, Nak?” “Ngini nah bah, gigi Atul
sakit jar, handak minta cabut
akan malam ini, mana ada
duktur atawa mantri jam saini
buka makanya ulun mamadahi
inya tahan satumat sampai isuk hanyar dicabut,” jar
Busu mangisahakan. “Ouwhh.. damintu kah
kisahnya, unda kira nyawa lagi
bakudaan isuk hanyar
mancabutnya, amun kaya itu
ayuha nak lah abah handak
guring lagi,” jar nang mintuha sambil kaluar kamar
kasusupanan.

Batangnya Ka'ae

Takisah di kampung Sambang
Lihum ni, kanapakah dua hari
ni harinya pina panas banar,
Acil Inur bilang kada
katanganan ma’ulahakan
banyu tih is. Matan jauh kalihatan Imis nang siang tu
handak manuju ka warung Acil
Inur. “Kaaa…!!! Ka sini satumat!”
ujar Adah Sintal. Maka tinggal
babarapa mitir ja lagi Imis ni
sampai di warung Acil Inur.
Mandangar dikiyaw Adah,
hancap’ai Imis ni mandatangi. “Ae, kada biasanya Adah
mangiyaw, napa kah nang
handak dipandir’akan lah,
mudahan’ai bapadah (ulun
sayang pian ka’ai),” ujar
Imis bapandir dalam hati surangan, maka muha sambil
takarinyum ha pulang. “Napa ding mangiyaw Aa,”
ujar Imis tabal ha muha
manyambat “Aa..” “Anu ka’ai pian bisa
lah….” “Bisa banar ding’ai,” ujar
Imis nih, padahal balum tahu
lagi napa nang digawi. “Pian ni ulun balum tuntung
lagi bapandir dipagat-pagat
dah, mau pang ulun suruh
mamandi’i kambing abah,
anu ka’ai bisa lah pian
mamutik’akan buah nyiur di balakang rumah ulun tuh. Hari
panas kaya ngini nih pas banar
pang nginum is nyiur, pa lagi
badua’an wan pian,” ujar
Adah nih sambil ma’ambung
Imis. Singkat kisah dingsanaklah,
baju dilapas, babaju singlit ja
lagi, salawar panjang di lapas,
tatinggal salawar kadut
galapung ja lagi nang dipakai
Imis nih, sakira tanyaman jua tuh sadikit manaiki puhun
nyuir tadi. “Bagigimit ka’ai, kada usah
badadas gin!” ujar Adah. “Tanang haja pian ding’ai,
sual naik-manaiki ni kaka pang
dah nang paharatnya di
kampung kita ni,” ujar Imis
(hehee cakah Mis’ai) Hhhaap…!!! BRAAKKK…!!!
naik’ai Imis nih, pina
samangat banar nih kisahnya,
kada tahu pada balahan
salawar rabit, maka takana
kada basimpak ha pulang (labar’am..xixixi) maka
sasain bagarak ka atas, sasain
baganal rabitnya. Adah nang di bawah ni, pas
ta’itihi salawar Imis nang
rabit tadi, balalu’ai baucap
Adah ni, “Kaaa…!!
Kalihatan….!!!” ujar Adah
bakuciak. “Hi’ih, parak’ai kalihatan
dah buah nyiurnya nah,
tanang ja pian ding’ai,” jar
Imis. Brakk..!! Baganal rabitnya.
“Nah kalihatan batangnya
ka’ai,” ujar Adah nih. “Hi’ih, ni pang nah lagi
diragap batangnya,” ujar
Imis nang balum sadar lagi
pada salawarnya rabit. “Uma’aiii, biginya 2 buting
kalihatan ka’ai..??” ujar
Adah. “Aii dua bigi ja kah nang di
putik?” ujar Imis nang sudah
sampai di atas, tinggal hadap
mamutik ja lagi. Ngarannya di atas puhun,
angin tarasa banar
darasnya,”Aii..asa dingin
b*rit, napa nih?” jar Imis
sambil mahahar ka b*rit.
Babaya imbah manjapai, sakalinya sing luasan rabitnya,
napada mandusur turun kada
jadi mamutik nyiur nang dua
bigi tadi. Sampai di bawah
diam saribu basa jar urang
tuh, mana muha habang ha pulang, bijinya pang lingsak
bakas turun mandusur tadi.
heheee… CERITA INI HANYA FIKTIF
BELAKA, MOHON MA’AF
APABILA ADA KESAMAAN
NAMA TOKOH DAN TEMPAT,
MUNGKIN HANYA KEBETULAN
SAJA,

kisah mintuha bini

Takesah Aluh Karamunting nang baminantu
3 ikung, ngarannya Ijun, Busu,
wan Utuh Hirman. Acil Enor ne
sugih banar tapi netel alias
cariwit banar urangnya. Balalu
kapikiran handak mauji minantu nang batiga nginih.
Kayapa ganalnya kasih sayang
wan mintuha? Singkat kisah, singkat tali
salawar, nang mintuha ne
mambawai minantunya Ijun
bakalotok ka Sungai Barito, jer
handak ka Pulau Kambang jer.
Rahatan di tangah sungai, nang mintuha ne pura-pura
gugur betajun ka sungai. Kada
bapikir panjang lagi, langsung
minantunya si Ijun betajun
juwa ka sungai manulungi
sidin. Isuk arinya rahatan Ijun kaluar rumah, takajut malihat
mutur TOYOTA KIJANG INNOVA
baparkiran di muhara rumah.
Imbah dibuka lawangnya, ada
sacarik karatas batulisan,
“Hadiah Matan Mintuha Bini.” Langsung himung si
Ijun, lalu mangisahakan wan
Busu. Isuknya pulang kana giliran si
Busu dibawai ka batang
banyu. Nang mintuha turun
badahulu ka pinggir sungai.
Rahatan Busu turun juwa,
nang mintuha ne pura-pura tadingsir langsung tacabur ka
banyu. Kada banyak pikir lagi,
langsung Busu manulungi
marga tahu sudah kisahnya
matan si Ijun. “Uma ae, tarimakasih banyak
Nak lah, kasiannya dumpit
wan hapi ikam basah marga
manulungi aku,” jer nang
mintuha. “Kada papa ma ae, daripada
pian lamas tinggalam, baik
hapi wan dumpit ulun nang
basah,” jer Busu meambil
hati nang mintuha. Isuk arinya juwa, rahatan Busu
mambuka lawang, takajut inya
malihat TOYOTA ALTIS
beparkiran di muhara rumah.
Lalu si Busu mambuka
lawangnya, ada tulisan di karatas sacarik, “Hadiah ini
matan mintuha bini.” Liwar
tu pang himungnya Busu.
Lawas banar sudah handak
beisi mutur. “Ampih dah aku
makai DATSUN buruk nginih,” jer Busu sambil melihati mutur
datsun nang biasa dipakainya
gasan beangkut tanah. Isuk arinya pulang giliran si
Utuh Hirman nang dibawai ka
pinggir sungai Kuin. Sidin
mambawai ka Pasar Terapung.
Rahatan di tangah sungai pas
ada umbak ganal, pura-pura sidin ne becabur. Tapi si Utuh
Hirman ne bediam haja kada
handak menolongi, malahan
beucap, “Rasakan pian, aur
ulun ha disalahkan tarus.”
Langsung Utuh Hirman ne mamutar jukung babulik ka
wadah asal. Isuk arinya juwa rahatan Utuh
Hirman basiap-siap handak ka
rumah mintuha handak acara
panguburan, datang mutur
MERCEDES BENZ SERI S CLASS
500 nang paling hanyar, lalu nang tukang atar manjulung
karatas nang batulisan, “Ne
Hadiah Matan MINTUHA LAKI,
TARIMA KASIH, Susunyian ha
kita lagi.”

Ujai tulak saruan pangantinan

Ujai ne diundang kawannya
bekawinan di Kapuas.
Bangaran dahulu kawannya
datang juwa waktu inya
kawin, tapaksa Ujai
mambayari hutang. Jadi tulak ae Ujai matan Hulu Sungai
basapida mutur ka Kapuas.
Rahatan di Anjir, inya handak
bekamih, napang jalannya
rusak lalu. Basinggah ae Ujai di
parak puhun kayu. Dilihatinya pina kadada urang, langsung
ae bekamih. Kada sadar pada
di balakang puhun ada
bibinian nang baistirahat
imbah datang di pahumaan.
Sadikit lagi kana sidin banyu kamihnya ne. “Uma ae, purunnya pian
bekamih parak ulun, kada tahu
disupan lalu!” jar binian ne. Takajut Ujai malihat ada
bibinian di balakang puhun,
saking takajutnya kabalujuran
si Ujai ne takantut sing
nyaringan. “Akayah ae, dasar kada tahu
disupan lalu pian ne, imbah
babarang bekamih bekantut
ha pulang,” jar bibinian ne. Pina mahabang ha muha Ujai
kasusupanan. Lalu manjawap
sakakananya, “Inya dasar
kaetu Cil ae, mun ada hujan
labat biasanya ada juwa
patirnya!” jar Ujai sambil babuat ka sapida mutur .
KABURRRRRRRRRRRRRRR.

Umpat BakirimUmpat Bakirim

Takesah pangantin nang
hanyar kawin. Buhannya
badua ne handak manikmati
nang jar urang malam
pertama juwa. Nang bini ne
urangnya pina kampungan wan panakutan banar. Inya
kada wani manggawi
bakikukan, marganya inya
suah mandangar matan Su
Enor kawannya nang
mamadahakan pada sakit banar billa hahanyaran
bakikukan, pukuknya sakit
pada urang handak baranak. Makanya pas malam partama,
nang laki ne gagal ‘belah
duren’. Malam kadua gagal
pulang, sampai samingguan
tatap haja nang laki ne kada
tarasa’i. Imbah malam barikutnya, kanapakah nang
bini ne bangun kaluar pada
kalambu. Lalu jar nang laki
betakun, “Handak ka mana
ikam ding?” “Handak ka WC, bakamih ka
ae,” jer nang bini manyahuti. “Aku bakirim lah?” jer nang
laki pulang. “Ae, kayapa caranya ka?”
jer nang bini. “Nyaman haja ding ae, cuba
ikam ka sini aku malajari!” jer
nang laki. Ahirnya kawa nang laki
manyalurakan hasrat nang
lawas tapandam di lubuk
paparutan wan lintuhut nang
paling dalam. Imbah tuntung
hanyar nang bini ka WC. Malam isuknya rahatan jam 3 an
rahatan nyanyamanannya
guring, takajut nang laki pas
nang bini manggarak. “Ka bangun, bangun,
bangun!” jer nang bini. “Kanapa ding batangah
malaman kaya ne ikam
manggarak aku, ada maling
kah?” “Kada papa ka ae, ulun
handak batakun banar ae, pian
handak bakirim kah pulang, ne
ulun handak ka WC bakamih
pulang?”

Jumat, 01 Juli 2011

Hati Ku

Bila kulihat rupamu nang langkar.....
Hidung mancung kaya putri raja.
Alis mata kaya bulan hidup sembilan
Dikalilingi tujuh blas bintang
Bibir tipis kalihatan mahabang,...
Hatiku kadang jadi bimbang
Sama baiknya juakah hati wan rupa
Hatiku jadi tarabang malayang
Dilangkah wan guringku ikam
membayang
Rasa ngalih mata dikijimakan.
Tarasa hibak langit kamarku lawan
gambarmu
Rasa sasak hatiku lawan ngaranmu
Tapi aku tatap ragu lawan dirimu
Ada juakah gambarku dinding
rumahmu
Ada juakah ngaranku dibuncu
Hati mu....?

Aku masih disini

Bila kutiring daerah sekeliling.....
Pas kamarian mahadap sanja
Matan jauh masih kalihatan
Mahijau gunung batu kumpai di
sabalah barat
Babaris gunung maratus
disubalah timur.
Aku masih disini..........
Sakilan lagi matahari tinggalam
Tarus ku iringi lawan ujung
mata
Tarus kurasaakan tiupan angin
lawan jiwa
Asa damai ,asa longgar hinak
Bila melihat sekaliling masih
hijau.
Aku masih disini.........
Masih ada kulihat sasakali
binatang hutan
Masih kudangar suara-suara
burung banyanyian
Nang indung menggiring
anaknya
Mendatangi wadah kaguringan
Basiap sanja manyambut malam.
Aku masih disini..........
Duduk di pelataran
Menawang jauh kamuka
Sasakali kulihat abah tani bulik
matan humaan
Sasakali kulihat kakanak kada
babaju
Bulik mambawa sapi gaduhan.
Aku masih disini...........
Malihat banyu sungai mulai
babaya mangalir
Kulir maninggalkan wadah nang
tatinggi
Mencari wadah badiam nang
randah sagan kaguringan
Mangumpulkan tenaga sagan
isuk
Bajalan manuju lautan
Aku masih disini...........
Malihat humaan nang babaya
manguning
Mandangar lalak mahiyau hujan
basasahutan
Tarasa kulir hati meninggalkan
kedudukan ini
Fikiran masih tarus menawang
batambah jauh kamuka..
Aku masih disini..........................
Melihat sapida handang
membawa kayu
Hasil tabangan nang sudah
diulah masin jadi balok wan
papan
Tibul tatakunan dalam
hati ..........
Kawakah isuk aku duduk disini
Kawakah kakanakan kaina
malihat hijaunya gunung
Kawakah kanakan kaina melihat
kuningnya humaan
Wan kawakah malihat damainya
bayu turun bagamatan.
Aku masih disini
Duduk sambil meusap banyu
mata
Nang sasakali titik mambas di
pipi
Manarawang nasib kakanakan
kaina
Nasib banua ini kaina
Nasib alam ini kaina
Panat sudah aku disini
Kuangkat awak maninggalkan
kadudukan
Masuk ka ambin rumah tarasa
barat
Maninggalkan bayangan nang
mengerikan........